Jedno Światło
- Kamil Andrzej Mross
- 20 paź
- 2 minut(y) czytania
Jedno Światło - wiele imion. Wszystkie religie wskazują na Jedną Rzeczywistość.
Ein Sof. Logos. Allah. Pustka. Brahman. Tao.
Słowa z różnych języków, wypowiedziane przez różne kultury, a jednak - wskazujące na To samo, czego żadne słowo nie potrafi wyrazić.
W kabale - Ein Sof, „Bez końca”, nieskończone Źródło, z którego emanuje wszystko.
W chrześcijaństwie - Logos, boski rozum, światło, które „oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi”.
W islamie - Allah, Jedyny, nieporównywalny, którego Istota jest ukryta za tysiącem imion.
W buddyzmie - Śūnyatā, Pustka, w której nic nie istnieje osobno, a wszystko współistnieje w jednym pulsie.
W hinduizmie - Brahman, niezmienna Rzeczywistość, z której wyłania się wszelki ruch, myśl i forma.
W taoizmie - Tao, niewysłowiona Droga, która rodzi niebo i ziemię, a jednak sama nie ma imienia.
Na poziomie zewnętrznych znaków słyszymy różne języki, widzimy różne symbole i wykonujemy różne rytuały - lecz centrum pozostaje to samo: milczące, promienne Światło, które jest przed słowami.
Mistycy wszystkich tradycji rozpoznawali je w tym samym miejscu - nie w niebie, nie w idei, lecz tu, w sercu obecności.
Tam, gdzie kończy się myślenie „to moje” i „to twoje”.
Tam, gdzie nie ma już żydowskiego, chrześcijańskiego, islamskiego, buddyjskiego czy hinduskiego „Boga”, ale jedno żywe Doświadczenie Bycia, które przekracza nazwy.
Teologia może się różnić - bo język i historia dzieli.
Ale mistyka zawsze prowadzi ku temu samemu milczeniu, w którym wszystko się spotyka.
Nie trzeba więc szukać jednej „prawdziwej” religii.
Wystarczy rozpoznać jedno Źródło, z którego wszystkie wypływają.
I wrócić do tej wewnętrznej ciszy, gdzie Logos, Allah, Ein Sof, Brahman, Pustka i Tao są jednym.
Nie w idei… lecz w doświadczeniu.
Nie w dogmacie… lecz w Sercu.
Tę intuicję nazwano filozofią perenialną (philosophia perennis) - „filozofią wieczystą”.
Nie jest to jedna doktryna, lecz perspektywa: że wszystkie wielkie tradycje duchowe wyrastają z tego samego Źródła i w najgłębszej warstwie mówią o tym samym doświadczeniu - o jedności istnienia.
„U kresu życia będziemy sądzeni z miłości.”
— Święty Jan od Krzyża
„Moje serce stało się zdolne do każdej formy:
jest pastwiskiem dla gazeli i klasztorem dla chrześcijańskich mnichów,
świątynią dla bożków i Kaabą pielgrzyma,
tablicami Tory i księgą Koranu.
Podążam za religią Miłości — jakąkolwiek drogą pójdą wielbłądy Miłości, taka jest moja religia i moja wiara.”
— Ibn ʿArabī
„Religia Miłości jest poza wszystkimi religiami. Dla kochających jedyną religią i wyznaniem jest Bóg.”
— Dżalal ad-Din Rumi
„Lampy są różne, ale Światło jest jedno.
Pochodzi spoza nich, nie z lamp.”
— Dżalal ad-Din Rumi
„Mędrcy nazywają różnymi imionami Tego, który jest jednym.”
— Rigweda 1.164.46
„Mędrzec nie ma stałego serca: jego serce jest sercem wszystkich ludzi.”
— Dao De Jing 49
(orginalna grafika i inspiracja do posta od Kacper Pilarski-Sokołowski, nie zgadzamy się z Kacprem w kwestii jedności ideałów religijnych, a może raczej sensowności kultywowania praktyki spoza swojej tradycyjnej społeczności i próby przekraczania kontekstów kulturowych, ale bardzo cenię jego mądrość i szacunek z jakim dyskutuje)
--------------------
Komentarze