Patrzę

Patrzę na świat z daleka.

Jak ufoludka - z wysoka.

I tak się rozglądam.

Patrzę.

Co ludzkość osiągnęła, czego dokonała dotychczas?

Widzę Ziemię wyeksploatowaną, naruszoną, choć jeszcze miejsca nie dotknięte i nie zmienione przez człowieka pozostały… Destrukcja jaką do ekosystemu wprowadził człowiek jest nieodwracalna; choć też nie przeceniajmy swojej sprawczości. Wiele procesów toczy się swoim tokiem Natury.

Widzę ludzi w kolektywnym bólu i zagubieniu, w zapomnieniu tego co piękne, lekkie, radosne, w zapomnieniu miłości.

Widzę systemy stworzone przez człowieka po to aby mu pomóc, wesprzeć jego funkcjonowanie, które związały mu ręce i ograniczyły. Systemy, które się duszą i gdzieś na dnie będą buksowały w miejscu zjadając swój ogon ale są coraz łatwiejsze do ominięcia, rozpuszczania się.

Widzę też Ludzi, którzy zaczynają rozumieć o co chodzi na świecie, na Ziemi, w Galaktyce. Którzy umieją zarządzać swoją energią, rozumieją skąd przyszli i dokąd zmierza ludzkość.

Rozumieją, że jedyną drogą którą każdy z nas ma przejść to droga przez własny Cień.

To podróż bohatera i bohaterki. Opisane w tysiącach mitów, przekazów, przypowieści.

Zajrzeć do swego wnętrza, rozświetlić światłem świadomości te kawałki, które zaciemnione rzucają Cień na nasze życie.

A Cień objawia się mrokiem, konfliktem, bólem, walką…

Dopiero naświetlenie swego własnego Cienia zaprowadzi Cię do życia jakiego pragniesz. O jakie wołasz.

Bez tego kroku do własnej głębi nie ma wzniesienia.

Nie ma wysokiej częstotliwości, nie ma Mocy.

Cieszę się, że ta świadomość budzi się w Ludziach bo po tej stronie Lustra jest dużo, dużo więcej do odkrycia. Jest nasza Wielkość.

Wszystkiego dobrego dla Was Kobiety. Wszystkiego dobrego dla Was mężczyźni w waszym żeńskim przejawieniu.

Rozświetlajmy, oświecajmy siebie, sięgajmy tak głęboko jak wysoko.

A wszystko będzie dobrze.

Absolutnie wszystko.

Jest dobrze